بزم آرایی در مثنوی های غنایی نظامی

چکیده: این مثنوی ها با توجه به نوع اثر، شامل وصف های متنوعی-اند که از سویی به طبیعت و عناصر گوناگون طبیعی مربوط می-شوند و از سویی دیگر وصف شخصیّت های داستانی و محافل بزم و رزم و جز آن را در برمی گیرند. شاعر این توصیفات را چنان زیبا و طبیعی در شعر مجسّم کرده است که گویی خود شاعر آنان را در عالم واقع مشاهده کرده است. توصیف و تحلیل صحنه ها و شخصیّت های داستانی این افسانه ها، راه گشایی برای فهم و درک کامل تر ابیات این منظومه ها به شمار می رود. از سویی دیگر شاعر در این توصیفات از ابزارهای تصویرگری چون (تشبیه، تشخیص، استعاره و تمثیل) در موضوعات مختلف بهره جسته است. نگارنده در این رساله بر آن است تا بخش های متفاوت از توصیف ها را تحلیل و با نظر به عناصر سازنده ی آن ها این سه اثر غنایی را مورد بررسی و مطالعه قرار دهد. شگرد و تکنیک غرّا و عالی نظامی در ادبیات غنایی ، متمرکز است بر توصیف. او این توصیف و صحنه آرایی غنایی را با شیوه های متعدد و متنوع در شعر و اثر خود باز نموده است و به خاطر بهره گیری استادانه از این شگرد، خواننده و مخاطب را در فضای ملموس اثر قرار می دهد تا او شخصا صحنه های داستان را بازآفرینی کند.